Որքան հաճախ ենք շտապում և իրարանցման մեջ մոռանում ամենակարևորի մասին մտերիմ մարդկանց,ծնողների մասին,ովքեր մեզանից բացի ոչ ոք չունեն։Միայն արժե մի պահ կանգ առնել մտածել և հանկարծ հասկանում եք թե որքան կարևոր բաներ ենք բաց թողնում կյանքում։Կարդացեք այս հրաշալի պատմությունը. շատ հուզիչ է։«Մայրս 73 տարեկան է:Նա ինձ տանձ է տալիս ու ներողություն խնդրող տոնով ասում Նրանք գեղեցիկ չեն,բայց շատ համեղ են:Ու առանց քիմիայի,դու սիրում ես տանձ,վերցրու:Ես վերցնում եմ:Եվ վերցնում եմ նաև սերուցք:
Քանի որ ես սիրում եմ այն:Իսկ նրա սառնարանում պատահաբար կա մեկ բանկա սերուցք,եթե մեկնես վաղը չէ մյուս օրը,երկու անգամ էլճաշելու ես Դուրս եմ գալիս,նստում եմ մեքենա ու գնում եմ։Ես նորից ինչ-որ տեղ եմ գնում։Ես շրջում եմ քաղաքներով ու գյուղերով:Փոխում եմ քաղաքներն ու ժամային գոտիները։Գնում եմ մորս մոտ,երբ ստացվում է։Արդեն բոլոր գործերից հետո։Այն բանից հետո երբ սուրճ եմ խմել ընկերուհիներիս հետ և մատնահարդարումից հետո:Ինչ-որ համեղ բան եմ բերում արագ հարցնում եմ գործերի մասին,անհամբերությամբ լսում եմ թե ինչ են անում հորս հետ միասին,հեգնում եմ նրան զուր և իմ տեսանկյունից աննշան տագնապների առիթով։Եվ նորից գնում եմ փախչում եմ իմ գործերով։
Մայրս անպայման կասի ինձ,որ ես լավ չեմ հագնվում չեմ փակում կոկորդս,ուստի հազս չի անցնում:Կասի որ ես շատ եմ աշխատում և ժամանակն է արդեն հանգստանալ։Համաձայնվում է որ կյանքն այդպիսին է բարդ և սարսափելի չէ,եթե ինձ մոտ չի ստացվում հաճախակի գալ։Իսկ մենք ապրում ենք միմյանցից 40 կմ հեռավորության վրա։Ես զանգում եմ նրան պարբերաբար և լսում եմ նրա անհամբեր և մանրամասն պատմությունները շուկայի մասին,քրոջս մասին որին դժվար է մնալ գյուղում այն մասին որ մաղադանոսը կրկին անձրևից հետո աճել է և պետք է այն կտրել և որ լոլիկներն ավարտվել են,նույնիսկ կանաչեղենը որ երաշտ է եղել և որ կատու Մուրադը կորցրել է աչքը:Ինձ հետաքրքիր չէ։ Եվ ինձ թվում է,որ նրա կյանքում ոչ մի կարևոր բան տեղի չի ունենում։Եվ ես մի քիչ բարկանում եմ երբ նա ինձ բողոքում է իր ցավերից,իսկ ես նրան խնդրում եմ,խնդրում եմ գնալ բժշկի և նա շարունակում է իսկ ես բժիշկ չեմ որտեղից իմանամ թե ինչ դեղեր է պետք խմել ի վերջո:
— Բա ում բողոքեմ, եթե ոչ քեզ:…Եվ ես հեռախոսը ձեռքիս հասկանում եմ որ ես հազվագյուտ սրիկա եմ: Եվ նրա զանգն ու բարձր ձայնը խոսափողի մեջ,նրա բոլոր խոսքերը,մեր արտաքին վեճերը այն թեմայով,թե ով է մեզանից ճիշտ հարաբերություններ պարզելը նրա նշումները,այս ամենը մեր կյանքն է:Այն որ այստեղ է և հիմա Ես վեր եմ կենում ու գնում նրա մոտ չպլանավորված նա հասցնում է ձուկ տապակել ինձ համար հայրս ձմերուկ է կտրում ու ուզում է երիտասարդ գինի լցնել։Գինի չեմ կարող խմել,ես մեքենայով եմ: Նա խմում է մենակ գովում է ինձ։ Մենք ծիծաղում ենք:Ես ծածկվում եմ մորս ժակետով։Մայրս շտապում է ուժեղացնում ջեռոցումը՝մի քիչ տաքացնենք խոհանոցը:Եվ ես կրկին փոքրիկ աղջիկ եմ,ով ամեն ինչ ունի ամեն ինչ կարգին է։Եվ ամեն ինչ համեղ է։Ու ջերմ Ոչ մի խնդիր չկա…Մամ դու միայն երկար ապրիր,քանի որ ես չգիտեմ թե ինչպես է դա լինելու չլսել քո ձայնը հեռախոսի մեջ,քանի որ ես չգիտեմ թե ինչպես է լինելու խոհանոցն առանց քեզ,որտեղ դու կերակրում ես ինձ և փորձում ջերմացնել տունը »։
norportal.ru
