Այս պատմությունն այն մասին է թե ինչպես է պետք որդուն պատշաճ դաստիարակել:Երբ երեխան մեղավոր է,մի դատապարտեք և մի պատժեք նրան Դուք պետք է նրա հետ լրջորեն խոսեք ամեն ինչի մասին:Երբեմն դա ավելի քան բավարար է:Որդիս հինգերորդ դասարանում էր երբ իր պահվածքով ու խոսքերով վիրավորեց մայրիկին:Կինս լաց եղավ ես չմիջամտեցի Մեկ շաբաթ անցավ:Որդիս դաս էր սովորում,երբ մոտեցա նրան եւ ասացի «Եկ, գնանք քայլենք: Ես պետք է լրջորեն խոսեմ ձեզ հետ: Դա շատ կարեւոր է»:Լուռ անխոս հասանք այգի:Բայց դա անիմաստ լռություն չէր: Երբեմն պարզապես պետք է լուռ մնալ զգացմունքների եռքն արտահայտելու համար: Դաստիարակությունը միշտ էլ տեղի է ունենում ներքին աշխարհում,եւ ոչ թե արտաքինից: Որդիս հասկացավ, որ ինչ-որ կարեւոր բան կա:
«Զավակս,ես քո օգնության կարիքն ունեմ», սկսեցի խոսակցությունը:— Մի ժամանակ կար,երբ սիրահարվեցի: Եվ ես խոստացա այն աղջկան որ եթե ամուսնանա ինձ հետ,ապա ամեն ինչ անելու եմ,որպեսզի ոչ ոք երբեւէ չնեղացնի իրեն:Այդ կինը քո մայրն է … Եվ հիմա ես քո խորհրդի կարիքն ունեմ ինչ պետք է անեմ իմ որդու հետ ով վիրավորեց իմ սիրելի կնոջը:Որդիս մտածեց եւ պատասխանեց.Ինձ պետք է պատժել»:— Ընտանիքում ես միակ տղամարդն էի հիմա կլինենք երկուսով:Երկու տղամարդ,ովքեր կպաշտպանեն մեր սիրելի կնոջը:
Արի պայմանավորվենք,որ մեր զրույցի մասին ոչ ոք չի իմանա,դա կլինի մեր տղամարդկային միությունը քո հետ:Մենք ամուր բռնեցինք իրար ձեռք դրանով ամրագրելով մեր կարեւոր դաշինքը:Նման տղամարդավարի խոսակցությունները,որոնք լիարժեք վստահություն ու հարգանք են առաջացնում երեխայի մոտ,մեծ խթան են նրա զարգացման և հետագա աճի համար:Նման զրույցներն ամեն օրվա համար չեն,դրանք ամենաթանկն են, դրանց ազդեցությունն շատ ավելի ուժեղ է եւ ավելի խորը:
