Մեկ շաբաթ առաջ լրացավ 50 տարիս: Այս տարիքում սկսում ես հիշել կյանքիդ բոլոր իրադարձությունները և դրանց գնահատականներ տալ: Չեմ ասի, որ ես պատրաստվում եմ ծերանալ և մահանալ, բայց կյանքիս մեծ մասը ապրել է,և ես ստիպված եմ նայել հետ:Ահա թե ինչ եզրակացության եմ եկել: Ամուսնանալ 18 տարեկանում ճիշտ չէ: Բայց որքան գեղեցիկ էր ամեն ինչ սկսվեց: Ես ապագա նախկին ամուսնուս հանդիպեցի 11-րդ դասարանում: Նա իր ծնողների հետ տեղափոխվել էր մեր քաղաք և հաճախում էր մեր դպրոցը: Սկսեցինք հանդիպել, ընդունեցվեցինք միևնույն համալսարան, և հենց 18 տարեկան դարձանք, անմիջապես գնացինք ԶԱԳՍ: Նրա ծնողները հարուստ մարդիկ էին ուստի նրանք մեզ գեղեցիկ բնակարան նվիրեցին:
Այսպիսի կյանքի մասին երազում է յուրաքանչյուր աղջիկ՝սիրող հաջողակ ամուսին, լավ բնակարան արձակուրդները արտերկրում Որոշ ժամանակ անց ծնվեցին մեր որդին և դուստրը: Կողքից երևում է, իդեալական ընտանիք, բայց այն գոյություն ունեցավ ընդամենը 7 տարի:25 տարեկանում ես երկու երեխաներս գրկումս մնացի միայնակ:Նա հեռացավ հանգիստ առանց սկանդալների և այլ միջադեպերի: Ամուսինս ամեն առավոտ սուրճ էր խմում, թեթև նախաճաշում և գնում աշխատանքի: Դռան մոտ նրան հրաժեշտ տվեսի: Նա համբուրեց ինձ, խոստացավ, որ շուտ կվերադառնա, քանի որ մենք պլանավորել էինք երեկոյան գնալ կինո։
Դրանից հետո մենք այլևես չհանդիպեցինք: Երեկոյան նա զանգեց,ներողություն խնդրեց և ասաց որ հեռանում է ինձանից:Նա ադսաց որ չի ցանկանում երեխաներ տեսնել, բայց թույլ կտա մեզ ապրել իր ծնողների նվիրած բնակարանում և կօգնի ֆինանսական սակայն առանց հանդիպումների: Ամբողջ աշխարհը կարծես փուլ եկավ գլխիս: Հիմա իմ սիրելի տղամարդը այլևս չի գա, այլևս չի խաղա իր երեխաների հետ: Ինչպես բացատրեմ երեխաներիս նրա բացակայությունը։
Ամուսինս շրջապատված մարդկանցով, որոնց հետ ես նույնպես չփվում էի, չնայած ոչ այնքան սերտ,որքան նա: Նրանք ասացին որ ամուսինս նոր կյանք է սկսել: Այժմ նա փոխում էր աղջիկներին գրեթե ամեն երեկո, սկսել է հարբել,ըստ երևույթին այդ ժամանակ նա դեռ այնքան չի զարգացել, որ հասկանա ամուսնու և հայրիկի պարտականությունները: Իհարկե այն ժամանակ շատ վիրավորական էր, հիմա ես ծիծաղում եմ իմ հիմարության և նրա մանկական մտածելակերպի վրա:
Ես զրուցեցի ծնողներիս հետ, նրանք ասացին, որ նորմալ մասնագիտություն ստանալու համար պետք է ավարտեմ համալսարանը:Չգիտես ինչու,նրանք վստահ էին որ շուտով ամուսինս ու իր հարազատները կմոռանան իմ մասին: Եվ նրանք ճիշտ էին Մեկ տարի անց ամուսինս վերջնականապես անհհետացավ 3 տարի անց նրա նրա ծնողները դադարեցին այցելել թոռնիկներին, իսկ ընդամենը 5-ից անց նրա ծնողները ինձ ասացին դուրս գալ տանից, քանի որ այդ տան սեփականատերը սկեսուրս էր։
Այդ ժամանակ ես նոր էի աշխատանքի ընդունվել, գումարս հազիվ էր բավականացնում երեխաներիս պահելու համար և ահա վարձով բնակարան․․․ Ես գնացի ծնողներիս տուն: Զարմանալի է բայց նրանք ընդունեցին ինձ չնայած ապրում էին երկսենյականոց բնակարանում․․․Մեկ սենյակ տրամադրեցին ինձ երեխաներիս հետ, իսկ իրենք սկսեցին բնակվել հյուրասենյակում: Ժամանակն անցնում էր, ես միայն զբաղվում էի աշխատանքով և երեխաներով:
Երբ ավագ որդիս դարձավ 14 տարեկան, նա ինքն ինձ ասաց, որ եկել է արձակուրդ գնալու ժամանակը: Զարմացա, թե որքան արագ նա մեծացավ … Մայրիկն ասաց որ ուրախ կլինի երեխաներին խնամել խորհուրդ տվեց մեկնել հենց նույն օրը: Բարեբախտաբար ես ունեի ընկերուհի ով մեքենա ուներ:Ես զանգեցի նրան և մենք պայմանավորվեցինք գնալ ինչ որ տեղ Սոչիի մոտակայքում որտեղ նրա հարազատները տուն ունեին:Պարզվել է, որ ընկերուհուս հորեղբայրը հանգստյան գոտի ունի այնտեղ և սենյակ անվճար հատկացրեց մեզ: Առաջին իսկ օրը որոշեցինք երեկոյան գինի բաց երկնքի տակ:
Երեք հոգի մոտեցան մեզ և առաջարկեցին ընկերակցել: Ընկերուհիս համաձայնեց իսկ ես կտրականապես դեմ էի:Դեռ ամուսնուցս չեմ հեռացել, ու արդեն նոր տղամարդ․Հաջորդ առավոտ ես նախաճաշ էի պատրաստում ընդհանուր ամառային խոհանոցում: Երեկվա տղամարդկանցից մեկը նորից մոտեցավ ինձ և առաջարկեցին այս անգամ պարզապես սուրճ խմել հենց այստեղ և հիմա: Զարմանալի է բայց նախաճաշը նրա հետ շատ լավ անցավ: Նա ինձ հաճոյախոսում էր և հաճելի բառեր ասում․
Դրանից հետո մի քանի ևս մի քանի անգամ հանդիպեցինք:Ես վերադարձա տուն և զղջացի, որ զղջացի,որ հեռախոսահամարներով չենք փոխանակվել: Բայց հետո ամեն ինչ մոռացվեց. Նորից աշխատանք,երեխաներ, տարեց ծնողներ․Կյանքը լի է անհանգստություններով ժամանակ չկար հիշել հանգստանալիս ծանոթացած տղամարդու մասին Հոկտեմբերի սկզբին ես աշխատանքից տուն էի վերադառնում: Ինչ որ մեկը նստած էր մուտքի մետ տեղադրված նստարանին և երբ ես մոտեմուտքի դռանը,նա վեր կացավ և գնաց ինձ ընդառաջ եկավ: Սզբում վախեցա և նույնիսկ ցանկացա փախչել, բայց փողոցային լույսի տամ նկատեցի նրա դեմքը․
Պարզվեց, որ նա պարզել է թե որտեղ եմ ապրում ընկերուհուս հորեղբոր միջոցով:Մի քանի օր նա տալ իմ հեռախոսահամարը Հորեղբայրը հրաժարվել է և ասել, որ նախ ինքը կզանգաահարի ընկերուհուս, կճշտի, թե ընկերուհիս դեմ չէ նոր կտրամադրի հեռախոսահամարս: Նա խոսել էր ընկերուհուս հետ և նոր տրամադրել այդ տղամարդում իմ տվյալները: Այդ ժամանակ նա արձակուրդի մեջ էր։ Արձակուրդը ավարտվելուն պես նա հետ վերադարձավ․Եվս 3 տարի մենք հանդիպեցինք, այցելեցինք իրար: Նա, ինչպես ես, նախորդ երկու ամուսնությունից երկու երեխա ուներ:
Մի օր նա եկավ ինձ մոտ և ասաց, որ հավաքեմ իրերս: Նա մեծ տուն տուն է գնել և հիմա ամբողջ ընտանիքով պետք է միասին ապրենք: Այսպիսով, ես գտա իմ երջանկությունը։Վերջապես, ես ուզում եմ դիմել բոլոր այն կանանց, ովքեր հայտնվել են իմ իրավիճակում: Մի հուսահատվեք, Ձեզ համար դժվար է, և երբեմն նույնիսկ անտանելի,բայց հիշեք,որ կգա մի պահ երջանկությունը ինքը Ձեզ կգտնի, հարկավոր է միայն ժամանակին ճանաչել նրան․
